Ondersteunde communicatie (OC) moet passen bij die situaties. Daniëlle Golsteijn, Regionale case coördinator Zuid Nederland bij Stichting Milo legt het uit.

Bagage

Daniëlle startte haar carrière als ergotherapeut. Vanaf het begin werkte ze met mensen met ernstige meervoudige beperkingen. “Ook deze mensen hebben de basale behoefte om contact te leggen met de wereld om hen heen. Ik vind het heel mooi om oplossingen te bedenken die daaraan bij kunnen dragen en daar zijn veel mogelijkheden voor. Zelf heb ik veel affiniteit met technische oplossingen. Ik had al veel ‘bagage’ toen ik in 2011 voor Milo actief werd.”

Naast haar werk als behandelaar was Daniëlle initiator van de Stichting Xidis Computer en Handicap die professionals, ouders en cliënten adviseerde en trainde in het communiceren met behulp van computers. Nadat de subsidiering stopte heeft ze voor verschillende kenniscentra gewerkt en maakte toen ook kennis met Hans van Balkom en zijn behandelfilosofie. 

Na tien jaar werken in de  wereld van de kenniscentra had Daniëlle behoefte om weer terug te gaan naar de praktijk. Eén van haar cliënten was in 2011 de  eerste Milo cliënt. Momenteel is ze regionale case coördinator. “Bij Milo komen alle aspecten uit mijn loopbaan samen, zoals behandelen, adviseren, trainen, kennis ontwikkelen en delen en innoveren. Dat vind ik erg mooi, ook omdat dit wordt gedreven vanuit de praktijk en het wordt gecombineerd met wetenschappelijke ontwikkelingen door de koppeling met de leerstoel Ondersteunde Communicatie (OC) van Hans van Balkom.

Werkwijze Milo

“Bij Milo richten we ons op het optimaal benutten van de mogelijkheden van het kind en zijn omgeving. De ouders en andere belangrijke mensen uit de omgeving van het kind moeten uit de voeten kunnen met vormen van ondersteunde communicatie die aansluiten bij het kind. Ook krijgen zij praktische kennis en handvaten om hun eigen rol daarin te versterken. Een OC systeem is een samenstel van diverse vormen van OC waarmee het kind in verschillende situaties en met verschillende mensen kan communiceren."

Ondersteunde communicatie

"Wat de best passende vorm van OC is, kan per situatie verschillen. Denk maar eens aan situaties als samen met mamma in bad, boodschappen doen of naar school gaan.

Om dat allemaal goed op elkaar af te stemmen moet de bestaande communicatie ontrafeld worden. Zo krijg je inzicht in de verbeterstapjes die het kind aankan. Samen met de mensen om het kind heen, de communicatiepartners. Daarom wordt bij de start van behandeltrajecten in kennismakings- of verwachtingsgesprekken uitgebreid stilgestaan bij de verwachtingen van ouders en belangrijke communicatiepartners van het kind.”

Ouders

Sommige ouders zijn al lang op zoek en hebben al veel frustratie en teleurstelling gehad.

“Zij zijn meestal blij als ze horen, dat Milo uitgaat van de mogelijkheden van hun kind èn als ze horen dat er veel mogelijkheden zijn, bijvoorbeeld in hulpmiddelen of Apps op een iPad. Zelf ervaar ik de kennismakings- en verwachtingsgesprekken meestal heel positief. Ik ben blij dat mensen ons gevonden hebben en mijn handen jeuken dan om aan de slag te gaan."

"Door deze gesprekken krijg ik een beeld van het netwerk en de veerkracht die daar al dan niet in lijkt te zitten. Dat baart mij soms zorgen, omdat veel gezinnen met zorgintensieve kinderen sowieso zwaarbelast zijn. En dan moeten ouders ook nog veel energie steken in ons behandeltraject. Dat betekent dat ik als coördinator van dit proces extra alert moet zijn en het tempo en de hoeveelheid informatie steeds moet afstemmen op wat haalbaar lijkt te zijn. Aan het eind van een traject zeggen mensen vaak blij te zijn met wat ze geleerd hebben, maar ook blij te zijn dat een drukke periode afgesloten wordt.”