Communicatieve Competentie

Communicatieve competentie is het vermogen om in de dagelijkse omgang met anderen efficiënt, duidelijk en adequaat (passend) uitdrukking te kunnen geven aan functionele behoeften, meningen, kennis en informatie.

Die taaluitingen kunnen anderen ook tot intentioneel handelen aanzetten (taalhandeling). Communicatieve competentie is opgebouwd uit vier deelcompetenties (J.Light, 1989), t.w. sociale competentie oftewel het vermogen om sociale relaties aan te gaan en bestendigen, operationele competentie oftewel het vermogen om inzichten over werkings- en uitvoeringsprincipes efficiënt en correct toe te passen, strategische competenties oftewel het vermogen om zich aan te passen aan veranderende omstandigheden. Taal is in dat opzicht een communicatieverschijnsel en kent verschillende uitingsvormen (multimodaliteit).

Dat komt omdat taal in het brein ontstaat en gebruik maakt van verschillende hersengebieden die een neuronaal netwerk vormen.

In dat netwerk wordt geschakeld van en tussen domeinen die gespecialiseerd zijn in alertheid of aandachtregulatie, gewaarwording en waarneming, geheugenfuncties, cognitieve functies en informatieverwerking, socio-emotionele functies, mobiliteit, motorische functies (fijn, grof, patronen), oriëntatie (lichaam, plaats, tijd), taalfuncties (begrip, productie, woordenschat), adaptatie (veranderingen in tijd, hoedanigheid, personen, plaats) en (zelf)redzaamheid. Dit zijn de meest genoemde kern- of ontwikkelingsdomeinen waarlangs communicatieve competentie zich ontwikkelt en ontvouwt. Samen vormen ze het ‘Communicatie Competentie Profiel (CCP)’.

Gerelateerde Berichten

CCP

Diagnostiek en dynamisch assessment om doelen en richting van behandeling en communicatie ondersteuning te bepalen.

Lees meer

Lees meer