Sem (7) heeft een ontwikkelingsachterstand en heeft moeite om veel prikkels te verwerken. Moeder Wendy: “Door Sherborne kan Sem zijn lichaam beter inschatten en weet hij wat hij met zijn lichaam kan doen.”
Afgelopen jaar ging Sem naar het KLIN© Atelier in Schijndel waar hij Sherborne lessen kreeg. “Sem is een vrolijk mannetje maar kan ook echt een druk boefje zijn”, vertelt Wendy. “Door de Sherborne oefeningen heeft hij zijn eigen grenzen leren kennen. Zelf ben ik erachter gekomen welke handelingen Sem rustig maken.” Dit jaar is Sem begonnen in het speciaal onderwijs. ”Zonder Milo was dat nooit gelukt!”
Had je al eerder gehoord van Sherborne?
Voordat Sem bij Milo terecht kwam, heeft hij Sherborne geoefend op het kinderdagcentrum. We wisten wat het inhield, maar we werden niet betrokken in de uitvoering van de oefeningen.
Bij Milo was het daarom even wennen omdat we vroeger altijd langs de zijlijn stonden. Milo pakt het zo aan, dat je er als ouders middenin staat en dat bevalt ons heel goed.
“Je bouwt met Sherborne aan de vertrouwensband met je kind”
Hoe vond je het om samen met Sem mee te doen?
Voor Sem ging het anders dan hij gewend was, want bij het kinderdagcentrum was ik nooit betrokken bij zijn Sherborne oefeningen. De eerste keer liep hij veel weg en verschuilde zich dan achter het gordijn. Hij hing de boef uit, stond op als hij moest blijven zitten.
Soms deed hij net of hij meedeed en rende dan snel de andere kant op. Sem heeft graag de regie en heeft soms niet overal even veel zin in. Maar na de eerste paar keren ging het snel vooruit. Ik kwam erachter welke handelingen Sem rustig maken en met Sherborne bouw je aan de vertrouwensband met je kind.
Hoe oefen je er thuis mee?
Als Sem bijvoorbeeld op de bank begint te klimmen, springen we daarop in en doen we oefeningen met hem. Hij zet zelf vaak liedjes op en danst dan mee op de manier die hij bij Milo heeft geleerd. Thuis hebben we de oefeningen niet gepland zoals bij Milo, maar gebeurt het meer spontaan. We kijken naar het moment en of Sem ervoor openstaat. Dit zorgt bij ons thuis voor het meeste resultaat.
Wat heb je zelf geleerd van Sherborne?
Op welke punten ik de rust met hem kan vinden. Aan zijn lichaamshouding kan ik heel goed zien als iets hem teveel wordt en dan weet ik precies wat hem rustig maakt.
Sem wist vaak niet waar de grenzen lagen. Hij heeft nu duidelijke richtlijnen, waardoor hij zelf in zijn hoofd begrijpt wat de bedoeling is.
Als ik hem stevig bij zijn arm vastpak, weet hij ook dat hij echt moet luisteren en dat hij mee moet.
Wat heeft Sem door Sherborne geleerd?
Voordat hij bij Milo begon, was hij net Ciske de rat: echt een dondersteen eerste klas. Sem is zich nu echt bewust van zijn eigen lichaam. Hij weet wat hij ermee kan en wanneer hij rustig aan moet doen.
Voorheen liep hij meteen naar kinderen toe om ze stevig te knuffelen. Dat ging vaak fout omdat Sem dit een beetje lomp deed en sommige kinderen schrokken dat Sem meteen wilde knuffelen.
Hij wil nog steeds graag knuffelen, maar nu blijft hij voor iemand staan en slaat zijn armen wijd open. Op deze manier is het meer een vraag ‘Wil je knuffelen?’. Hij is zich dus ook meer bewust van anderen.
Lichaamsbesef is de vaardigheid om je lichaam van binnenuit te voelen.
In kunnen schatten hoe groot je lichaam is en of je bijvoorbeeld door die kleine tunnel kan kruipen.
Weten waar je lichaamsdelen zitten en wat je ermee kan doen.
Voelen hoe je je lichaamshouding aan kan passen zodat je bijvoorbeeld een koprol kan maken of net die bal nog kan vangen.
Alleen als je je lichaam goed kan voelen en kan inschatten, kan je op een bewuste en effectieve manier gebruik maken van je motorische mogelijkheden.
“Zonder Milo had Sem nooit naar het speciaal onderwijs gekund”
Wat is er veranderd in de communicatie van Sem?
Sem kan steeds beter laten zien wat hij bedoelt, zo maakt hij bijvoorbeeld meer gebruik van gebaren. En als hij niet weet hoe hij het naar ons kan gebaren, dan neemt hij ons bij de hand en laat hij het aan ons zien. Communicatie komt nog niet van zijn kant, hij vertelt niet uit zichzelf wat hij gedaan heeft op school die dag. Er blijven altijd dingen die hij ons niet kan vertellen, maar hij weet nu hoe hij het op een andere manier kan duidelijk maken of hoe hij iets voor elkaar kan krijgen door gebaren en klanken te gebruiken. Daarnaast begrijpt hij gesproken taal veel beter, omdat zijn woordenschat groter is geworden. Als ik bijvoorbeeld zeg dat ik een lepel nodig heb, dan gaat hij de lepel halen. Zo weet je dat hij het begrijpt, ook al kan hij het niet zelf vertellen. Hij doet nu moeite om bepaalde klanken te maken. Dat heeft hij geleerd in de KLIN© groep. Wij blijven gebaren gebruiken als we iets tegen hem zeggen. Op deze manier maken we hem duidelijk dat dit de gebaren zijn die hij kan gebruiken als hij dit ook wil vertellen.
En hoe gaat het nu met Sem?
Sem zit nu op speciaal onderwijs. Dat was een enorme stap voor ons, maar hij doet het zo goed, dat is onvoorstelbaar. Op de tweede dag kwam hij thuis van school, ging aan tafel zitten en was 20 minuten rustig aan het kleuren. Daarna ging hij ook nog uit zichzelf puzzelen. Hij presteert zoveel meer op school doordat hij in de KLIN© groep van Milo heeft gezeten. Meestal kon hij nog geen vijf minuten zijn aandacht ergens bijhouden. Nu hij op school zit, leert hij veel van andere kinderen. Sem is net een kopieermachine: hij doet vaak dingen na die anderen doen. Hij ziet goede voorbeelden en kan zich aan andere kinderen optrekken. Voor Sem is het van belang dat hij zich in de juiste omgeving bevindt, want zijn grootste probleem blijft toch prikkelverwerking.
Kun je nog een voorbeeld noemen waaraan je ziet dat Sem vooruitgegaan is?
Een half jaar na de start bij Milo zijn we zonder buggy naar een grote braderie gegaan. Voorheen had dit nooit gekund omdat hij dan zou weglopen. Hij bleef bij ons en hield ons goed in de gaten. Ook kijkt hij naar links en rechts voordat hij oversteekt, dit deed hij voorheen nooit. Naar een pretpark zou ik wel een buggy meenemen, want als hij dan te veel prikkels ervaart, blijft de buggy toch zijn rustpunt. Voor kleinere uitstapjes heb ik de buggy niet meer nodig.
“We hebben altijd geweten dat er meer in Sem zat, dat zie je aan hoe hij ergens op reageert”
Hoe kijk je erop terug?
Ik ben blij dat we mee hebben gedaan. Milo is echt het keerpunt voor Sem geweest. We hebben altijd geweten dat er meer in Sem zat dan dat eruit kwam, dat zie je aan hoe hij ergens op reageert. Dat is ook het fijne van Milo: daar wordt van het positieve uitgegaan. Er wordt verteld wat hij heel goed kan en dat wordt verder ontwikkeld. De dingen die hij minder goed kan worden daarin meegenomen. Die positieve benadering werkt erg goed voor hem. Zo wil hij vaak iedereen helpen. Als er bijvoorbeeld een vork op de grond viel tijdens het eten bij Milo, dan wilde hij die oppakken. Voorheen werd hij meteen teruggeroepen, want je mag niet van tafel af tijdens het eten. Bij Milo krijgt hij de kans om te laten zien wat hij wil doen. Als hij gaat vervelen, moet hij meteen weer gaan zitten. Als Sem wil helpen dan mag dat, hij krijgt dan een complimentje en daarna gaat hij terug naar zijn plek.
Zou je andere ouders aanraden om met hun kind Sherborne te doen?
Ouders die het moeilijk vinden om in te schatten wat hun kind nodig heeft als het aankomt op prikkels zou ik het zeker aanraden. Daarnaast zijn het ook nog eens leuke activiteiten om samen te doen met je kind!
Gerelateerde Berichten
Bewegen en lichaamsbesef hebben invloed op de communicatieve ontwikkeling
