In Nederland gaat het om een meer dan een half miljoen mensen. Het kan gaan om belemmeringen die het gevolg zijn van aangeboren stoornissen en beperkingen, of op latere leeftijd zijn ontstaan, na bijvoorbeeld een ongeval of ziekte.

 

Communicatiebelemmeringen, spraak- en taalstoornissen staan niet op zichzelf. Ze zijn weliswaar ernstig, maar niet levensbedreigend. Dat maakt dat de zorg daaromtrent niet als urgent wordt ingeschat.

 

Maar toch …. gezien de uitwerking die communicatie heeft op ontwikkeling en leren, op autonoom en zelfredzaam handelen of op de kwaliteit van leven, zouden belemmeringen in de communicatie moeten gelden als de meest ernstige en hardnekkigste vorm van handicap.

Niet in staat zijn om je te uiten, anderen niet kunnen begrijpen of door anderen niet verstaan en begrepen worden, tasten in essentie de zin, functie en kwaliteit van leven aan. Het belemmert onafhankelijkheid, welbevinden en sociale participatie. Oplossingen in de vorm van passende behandeling, begeleiding en technologie is in bijna alle gevallen mogelijk.