Aandacht vasthouden
Je krijgt weinig van een gesprek mee als je je aandacht er niet bij houdt en tijdens het gesprek bijvoorbeeld het nieuws leest, je communicatiepartner niet aankijkt of op een andere manier wordt afgeleid.
Het kunnen vasthouden van je aandacht hangt van veel factoren af: hoe was je nachtrust, voel je je ziek, heb je net al een activiteit gedaan waarbij je heel aandachtig was, word je afgeleid door prikkels uit je omgeving, enzovoorts.
Topsport
Kinderen, jongeren en volwassenen met een communicatieve beperking, moeten vaak nog veel harder werken om hun aandacht te richten en vast te houden. Hun aandacht kan verstoord worden door bijvoorbeeld epilepsie, problemen met het verwerken van (te veel) prikkels, psychische stoornissen zoals autisme, ADHD of door een gevoel van onveiligheid omdat ze hun omgeving niet begrijpen en overzien.
Soms is de aandacht erbij houden voor hen net topsport! En wat is topsport zonder training en een coach? Niet zo verwonderlijk dus dat we bij Stichting Milo in veel trajecten aan de slag gaan met het verbeteren van de aandacht. Zonder voldoende aandacht voor de communicatiepartner of voor communicatiemiddelen is het immers lastig communiceren!
Simon
Zo gingen we aan de slag bij Simon. Door epilepsie heeft hij een lage alertheid en weinig aandacht voor wat er om hem heen gebeurt. Veel prikkels uit de omgeving merkt hij nauwelijks op en gaan langs hem heen. Het was erg lastig voor de omgeving om hem zijn aandacht te laten richten op zijn spraakknop. In het begin keek hij er niet naar om en gebruikte hij de knop ook niet. Het gevaar is dat je dan al snel denkt: ‘zie je, hij snapt het niet, en hij vindt er ook niets aan … het is niets voor hem’. Bij het opstellen van zijn Communicatie Competentie Profiel kwam naar voren, dat aandacht bij Simon een probleem kon zijn en we hielden zijn alertheid bij op een alertheidslijst. En wat bleek … met wat hulp konden we hem uit zijn eigen wereld helpen. Zo kwamen we erachter dat hij meer aandacht had als hij op een fysiobal zat en we op zijn schouders drukten. Als we dat deden, merkte hij zijn omgeving beter op en ging hij ook reageren op zijn omgeving. Toen bleek Simon de spraakknop ineens wel interessant te vinden!
Lena
Zo ook Lena die soms honderduit spreekt als ze op haar gemak is. Als zij een vraag krijgt dan weet ze het antwoord niet te bedenken en wendt ze zich af. Weg aandacht! Je kunt dan nog wel tegen haar blijven praten of de vraag nog eens stellen, maar het komt niet meer binnen. Met de mensen in haar omgeving hielden we op een lijst bij wanneer zij ‘praatgrage’ momenten had en wanneer juist stille, teruggetrokken momenten. Tijdens beweegactiviteiten bleek Lena beter te communiceren.
