“Het doel is dat Joia thuis ook met een oogbesturingsapparaat kan werken”

, 10 april 2017

Nienke is OC-behandelaar bij Stichting Milo. Binnen het KLIN© team heeft zij de meeste kennis van oogbesturingsapparaten: “Door deze kennis weet ik hoe ik problemen kan oplossen. Dit jaar ben ik onder meer behandelaar van Joia.”

Om oogbesturingsapparaten te gebruiken binnen het behandeltraject, is het belangrijk dat tenminste één persoon binnen een Milo-team goed op de hoogte is, wat je met deze apparaten kunt doen. Nienke: “Voor de collega’s van het KLIN©-Atelier ben ik het aanspreekpunt voor storingen aan oogbesturingsapparaten en los ik die samen met hen op. En ik weet ook hoe je nieuwe dingen kan uitproberen, zodat kinderen zoals Joia, zo’n apparaat steeds meer en beter kunnen gebruiken om zich te uiten.”

 

Sinds september 2016 is Joia stapje voor stapje aan het oefenen met een oogbesturingsapparaat. Vanuit Milo heeft Nienke een driedaagse cursus gevolgd. De eerste cursusdag was bij een leverancier in oogbesturingsapparaten: “Je gaat met het apparaat aan de slag en krijgt te zien hoe je het afstelt en hoe je zorgt dat de ogen gepakt worden door de oogbesturingsbalk. Ook oefen je hoe je een kind het beste kan positioneren voor het apparaat. De positie van het kind is bepalend voor succesvol gebruik van de spraakcomputer.”

"De positie van het kind is bepalend voor succesvol gebruik van de spraakcomputer.”

Daarnaast leerde Nienke een stukje theoretische kennis over het oog. “Ontzettend interessant!”, aldus Nienke. “Wij scannen met onze ogen en dat is voor ons iets natuurlijks dat we de hele dag door doen. Door deze theoretische kennis besef je ook beter wat je van een kind vraagt als je gaat werken met een oogbesturingsapparaat.”

“Door deze kennis besef je ook beter wat je van een kind vraagt als je gaat werken met een oogbesturingsapparaat”

“Ook probeerden we zelf een oogbesturingsapparaat uit. Dan zie je pas hoe vermoeiend het eigenlijk voor je ogen is om hiermee te werken. Het is belangrijk om goed te kijken naar het scherm en je blik een halve seconde op één pictogram te richten. Pas dan werkt het. Een halve seconde lijkt niet lang, maar dat is het wel. Door dit zelf te ervaren, leer je geduld op te brengen voor de werkwijze met het apparaat én ik weet nu hoe lastig het voor een OC-gebruiker kan zijn om ermee te werken.”

Het maken van de communicatiekaarten kwam in de laatste twee dagen aan bod. Deze kaarten stem je volledig af op de gebruiker. “Je begint bijvoorbeeld met vijf basis onderwerpen, waaronder: je gevoel uitspreken. Als Joia haar ogen op het pictogram ‘gevoel uitspreken’ richt, dan komt ze daarna bij hierbij horende onderwerpen terecht, zoals blij, verdrietig en boos. Vervolgens richt ze haar ogen op één pictogram en zo kan ze zelf aangeven hoe ze zich voelt.”

“Mijn collega’s van het KLIN© team hebben basiskennis over oogbesturing. Ik heb me gespecialiseerd door het volgen van deze cursus.” Deze kennis heeft Nienke overgedragen door een kort filmpje te maken met de basisuitleg over dit apparaat: hoe zet je een apparaat aan, wat doe je als het apparaat anders reageert en hoe zet je een cliënt voor het scherm? “Zodat ook zij met het apparaat kunnen werken als ik er een dagje niet ben”, vertelt Nienke.

 

“Tijdens het traject zijn we altijd bezig met OC-materiaal, hiermee probeer je een kind een stem te geven”

OC-materialen zijn hulpmiddelen die ingezet worden om de communicatie te ondersteunen van mensen die niet of nauwelijks kunnen spreken. “Tijdens het traject zijn we altijd bezig met OC-materiaal. Hiermee probeer je een kind een stem te geven. Joia gaat met haar blikrichting aan de slag en zo proberen we haar bewuste keuzes te laten maken. Hieraan verbinden we een specifiek doel. Kan ze binnen een bepaalde tijd aan geven hoe ze zich voelt of wat ze wil doen? Als behandelaar houd je dit nauwlettend in de gaten om te zien of ze stappen naar voren maakt en waar de behandeling eventueel aangepast moet worden om Joia te helpen haar vaardigheden te vergroten. Uiteindelijk willen we ook aan de zorgverzekeraar laten zien wat de vooruitgang is.”

Wat kan het kind aan en wanneer denk je dat je een stapje verder kunt gaan? Hier zijn geen regels voor en daar is ook geen methodiek voor. “Dat is een kwestie van proberen en zelf goed naar het kind blijven kijken”, laat Nienke weten.

“Het is belangrijk om het kind de tijd te geven”

“Houd het leuk en doe het samen.” Een oogbesturingsapparaat vergroot de communicatie mogelijkheden.  Daarbij is het belangrijk om het kind de tijd te geven. “Als behandelaar wacht ik niet tot er resultaat komt, maar help ik haar ook, door bijvoorbeeld te zeggen: ‘Ik merk dat je het moeilijk vindt om te kiezen, zal ik voor je kiezen?”

Milo helpt het best passende communicatiesysteem te ontwikkelen en heeft behandelprogramma’s voor iedere levensfase. Het sociale netwerk heeft hierin een belangrijke rol omdat zij de taal, de pictogrammen in het communicatiesysteem, moeten aanpassen aan situaties en aan de behoefte van de OC-gebruiker. “Ouders hebben een belangrijke stem, zij moeten uiteindelijk de kar trekken zodat de woordenschat en de communicatieve vaardigheden van het kind blijven groeien. Vanuit Milo zoeken we wat wel en niet voor Joia werkt.” Milo zoekt naar de best passende ondersteuning voor de communicatie tussen Joia en haar moeder, waar zij samen – zonder Milo - mee verder kunnen. “Uiteindelijk hoop ik dat Joia met het oogbesturingsapparaat ook thuis dingen kan laten zien. Daarbij geldt: hoe veiliger een kind zich voelt, hoe meer ze kan laten zien.”

 

 

Gerelateerde Berichten